ταλαντευτήρας

ο, Ν

1. (παλαιός όρος) σύστημα ή όργανο που προκαλεί ταλαντώσεις ή μπορεί να ταλαντωθεί

2. (ηλεκτρολ.) (παλαιός όρος) ταλαντωτής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ταλαντεύω + επίθημα -τήρας (πρβλ. ανιχνευ-τήρας)].